Tepak ini buatan Palembang,
Mari di alas dengan kertas;
Jangan adik berhati bimbang,
Benda di tangan tidak terlepas.
Tepak sirih di tepi dapur,
Buat pelantar di rumah Tok Penghulu;
Minta sirih barang sekapur,
Buat ubat hari rindu.
Air pasang limpah ke pasar,
Tanam pinang kelapa mati;
Di manalah tuan belajar,
Pandai mencari isyarat hati.
Buah pinang dalam celepa,
Buah nipah dibuat pengat;
Tuan senang jangan lupa,
Sudah susah baru beringat.
Burung enggang silang bersilang,
Nampak pipit sama rata;
Sudilah sirih sekapur seorang,
Itulah asal pembuka kata.
Ceriti pinang ceriti,
Cerana di atas papan;
Sirih ini sirih pengganti,
Kalau sudi silalah makan.
Keceti pinang keceti,
Cerana di atas puan;
Sirih saya sirih meranti,
Tahu makan tahu simpan.